به گزارش پایگاه خبری تحلیلی افق سناباد” در ایام تبلیغات چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، حضور پررنگ محمدجواد ظریف در کنار مسعود پزشکیان به عنوان یکی از کاندیداهای انتخاباتی، به موضوع مورد توجه رسانه های داخلی و خارجی تبدیل شد. موضوعی که واکنش های بسیاری را از سوی جریانات سیاسی به همراه داشت.
برخی مدعی بازگشت ظریف به قوه مجریه شدند و برخی دیگر هم از حضور وی در عرصه تبلیغات انتخاباتی انتقاد کرده و حضور پررنگ وی در کنار پزشکیان را به بهانه سهام خواهی از دولت آینده عنوان کردند.
با وجود همه گمانه زنی ها درباره حضور پررنگ وی در کابینه چهاردهم اما ظریف در جلسه‌ای با فعالان ستادی و رسانه‌ای مسعود پزشکیان اعلام کرد که در دولت آینده حضور نخواهد داشت.
اگرچه این ادعای وی برای فضای رسانه ای و سیاسی کشور یک شوک غیرمنتظره بود، اما مقدمه ای شد تا وی بتواند تنها چند هفته بعد، با ورود رسمی به دولت چهاردهم زمینه شوک دیگری را برای فضای سیاسی کشور فراهم کند.
ظریف رسما اعلام کرده بود که پس از پایان رقابت های انتخاباتی قصد بازگشت به دانشگاه را دارد و برنامه ای برای ورود به دولت جدید نخواهد داشت با این حال اما انتشار خبر پست حضور وی در معاونت راهبردی ریاست جمهوری به ناگاه فضای سیاسی و رسانه ای کشور را بهت زده کرد.
ورود و خروج خبرساز ظریف به دولت چهاردهم!
۱۱ مرداد در کمتر از یک ماه پس از پیروزی پزشکیان در انتخابات، ظریف معاون راهبردی رئیس جمهور شد.
خبر کوتاه بود اما واکنش های گسترده ای را به دنبال داشت. رسانه های اصلاح طلب به طور گسترده ، موضوع مذاکرات و احیا برجام را در دستور کار قرار دادند با این دست فرمان که ظریف این بار در پستی مهم و اثرگذار می تواند گام بلندی در جهت احیا برجام و مذاکرات بردارد.
۱۰ روز بعد اما همزمان با معرفی لیست وزرای پیشنهادی دولت به مجلس، بار دیگر ظریف خبرساز شد. خبرسازی های ظریف حتی از پزشکیان به عنوان رئیس جمهور دولت چهاردهم بیشتر شد.
باز هم خبر کوتاه بود، رسانه ها اعلام کردند «ظریف استعفا داد»!
ظریف در نامه ای حاشیه ساز از پزشکیان به خاطر ترکیب وزرای پیشنهادی به مجلس گلایه کرد و گفت: تنها ۳ نفر از وزرایی که وی پیشنهاد داده است به مجلس معرفی شدند. او با این سناریو از دولت خداحافظی کرد.
نامه وی اما واکنش های بسیاری را به دنبال داشت، برخی گفتند ظریف به سهمی که برای آن برنامه ریزی کرده بود نرسید و از دولت استعفا داد برخی هم در انتقادی تند گفتند دولت شرکت سهامی نیست که هرکس سهمی از آن طلب کند.
واکنش های به استعفای ظریف اما موجب شد تا یک روز بعد ظریف نامه دومی را منتشر کرده و اعلام کند که از دولت قهر نکرده و دورا دور بنای حمایت از دولت و کمک به آقای پزشکیان را دارد.
ظریف و خبرسازی های پی در پی از رفتن و آمدن ها!
روزهای پرکار مجلس در بررسی صلاحیت وزرا اما در حالی به طور فشرده سپری می شد که ظریف خود را در سکوت رسانه ای قرار داد تا به قول معروف آب ها از آسیاب افتاده و تکلیف وزرای پیشنهادی روشن شود.
مجلس شورای اسلامی که به توصیه رهبر انقلاب بنای همدلی و همکاری با دولت را داشت پس از چکش کاری وزرای پیشنهادی دولت در نهایت به تمام وزرای دولت چهاردهم اعتماد کرد تا بدون فوت وقت دولت تشکیل شود.
یک هفته بعد اما باز هم این ظریف بود که در رسانه ها خبرساز شد.
وی صبح روز نخستین دیدار هیئت دولت با رهبر انقلاب در صفحه شخصی خود از بازگشت به دولت خبر داد و نوشت: پس از پیگیری‌ها و رایزنی‌های مدبرانه ریاست محترم جمهوری و با دستور کتبی ایشان، با توکل بخدا و امید به همراهی و راهنمایی مردم بزرگوار، انجام وظیفه در معاونت راهبردی رئیس جمهور را ادامه خواهم داد.
محمدکاظم انبارلویی، «کارشناس مسائل سیاسی، در گفتگو با دانا در این باره عنوان کرد: نمی دانم آقای ظریف به چه درد نظام می خورد که تا این اندازه برای کشور و ملت هزینه تراشی می کند.»
وی گفت: «کارنامه وی چه در دورانی که به عنوان دیپلمات در آمریکا بود و چه در دوران سکانداری وزارت امور خارجه هیچ مابه ازایی برای جمهوری اسلامی ایران نداشته است، ظریف همیشه در حاشیه بوده و برخلاف نسبتی که به شهید امیرعبداللهیان می داد که او عاشق دوربین است، خودش عاشق دوربین است و می خواهد با خلق شگفتانه هایی عجیب همیشه در صدر اخباری که نه برای ملت و نه برای دولت فایده ای ندارد، باشد.»
استعفاهایی که سرنوشت مشابه داشتند!
بدون شک اما مرور سوابق ظریف حاکی از آن است که وی همواره برای بقای حیات سیاسی خود استعفا و بازگشت دوباره را به عنوان بهترین راه موجود انتخاب کرده است.
نخستین استعفا در سال ۹۲ به این بهانه که در سفر حسن روحانی به نیویورک، برخی مشاورین آقای رئیس جمهور بدون هماهنگی تلاش کرده بودند نشست وزرای خارجۀ پنج به اضافه یک و ایران را به نشست سران تبدیل کنند، دومین بار طرحی پیرامون کمیته نیازهای هسته‌ای کشور بدون هماهنگی با وزارت امور خارجه برای زمامداران کشور فرستاده شده بود، سومین استعفا به دنبال شکایت از بی‌توجهی سایر وزارتخانه‌ها به بایسته‌های بنیادین سیاست خارجی و به ویژه در ارتباط با ناهماهنگی در پیوندهای با روسیه بود ، استعفای چهارم بر سر ِ سفر بشار اسد به تهران در اسفندماه ۱۳۹۷ و در نهایت استعفای پنجم هم به این بهانه که فعالیت‌های دیپلماتیک ما برای شکست دادن تلاش آمریکا برای بازگرداندن قطعنامه‌های شورای امنیت در برابر ایران در تابستان و پاییز ۱۳۹۹ بود.
حالا اما استعفای ششم ظریف به این بهانه که وزرای پیشنهادی وی در کابینه دولت چهاردهم به مجلس معرفی نشده، تازه ترین قهر نمادین وی به شمار می رود که سرانجام در کمتر از دو هفته مشخص شد که سرنوشت این استعفا نیز مانند استعفاهای دیگر بود.
