تغییر آرایش هیأت مدیره و تأکید سهام دار عمده صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر، بر شایسته سالاری و استفاده از ظرفیتهای بومی، یک «پنجره فرصت» برای بازطراحی حاکمیت شرکتی، تسریع پروژههای کلیدی و بهبود بهرهوری است، فرصتی که اگر با مهندسی مدیریتی همراه نشود، بهسرعت در تلاطمهای بازار انرژی، نوسانات مواد اولیه و محدودیتهای تأمین مالی مستهلک خواهد شد.
نخست، تقویت بنیه مدیریت یعنی ارتقای «حاکمیت شرکتی» و سازوکارهای تصمیمگیری. هم اکنون با استقرار اعضای جدید هیأت مدیره، تعریف روشن مرزهای تصمیمگیری بین بُعد مالکیتی (هیأت مدیره) و بُعد اجرایی (مدیریت عامل) حیاتی است.
تشکیل و فعال سازی کمیتههای تخصصی (حسابرسی داخلی، ریسک، سرمایهگذاری و منابع انسانی)، ایجاد دفتر مدیریت پروژه (PMO) برای یکپارچه سازی نقشه راه سرمایهگذاری و استقرار «نقشه ریسک های کلیدی» به همراه سناریونویسی دورهای، سه ستون تثبیتکننده کیفیت تصمیماتاند. این کار، هم از پراکندگی پروژهها میکاهد و هم مسیر مسوولیتپذیری و پاسخگویی را روشن میکند.
دوم، پیوند دادن این چارچوب به «پروژههای اولویتدار» است. پروژه کنسانتره سنگان برای فولاد خراسان صرفاً یک طرح توسعهای نیست بلکه ستون فقرات امنیت تأمین خوراک و کاهش هزینه تمامشده در زنجیره است.
سوم، انرژی است که در محیطی که محدودیت برق و گاز به دغدغه دائمی صنعت فولاد تبدیل شده، تقویت بنیه مدیریت یعنی تدوین «راهبرد انرژی» چندلایه: تنوع بخشی به منابع، ارتقای بهرهوری و ایجاد داشبورد لحظهای شدت انرژی برای هر واحد. را شامل میشود.
از سویی دیگر «معدنکاری دیجیتال» و «کارخانه هوشمند» در فولاد خراسان باید از شعار به پروژههای مشخص با KPIهای روشن تبدیل شود.
همچنین سوابق مدیریتی سرپرست جدید در کنترل کیفیت، بازاریابی و تکنولوژی، فرصت کم نظیری برای پیوند زدن سه حوزه «بازار-فرآیند-فناوری» فراهم میکند. تقویت بنیه مدیریت یعنی استقرار «معماری شایستگیها»، برنامه جانشین پروری برای پستهای کلیدی و طراحی نظام انگیزشی که پاداش را مستقیماً به تحقق اهداف عملیاتی و ایمنی متصل کند.
مسیر موفق فولاد خراسان در دو سال اخیر نشان داد که انضباط عملیاتی و مدیریت هزینه میتواند در سخت ترین شرایط هم نتیجه بدهد. اما مرحله بعدی، «نظاممند کردن» این موفقیت هاست. اگر سرپرست جدید این ستونها را به عنوان اولویت یک، کنار تکمیل پروژه سنگان و تداوم توسعه زنجیره بنشاند، شرکت از «تکیه بر شرایط خوب» به «ایجاد شرایط خوب» ارتقا مییابد و این، معنای واقعی تقویت بنیه مدیریت در امتداد اقدامات گذشته است.
